Anasayfa İletişim


BEYNÄ°NÄ°ZDEKÄ° ZEHÄ°R

Uzun yıllar önce Çinde Lİ-li adlı bir kız evlenir.Ve aynı evde kocası ve kaynanası ile birlikte yaşamaya başlar.Lakin kısa bir süre sonra kayınvalidesi ile geçinilmenin çok zor olduğunu anlar.İkisininde kişiliği tamamen farklıdır buda onların sık sık kavga edip tartışmalarına yol açar.Bu Çin geleneklerine göre hoş bir davranış değildir ve çevrenin oldukça tepkisini alır.

Bir kaç ay sonra bitmez tükenmez gelin kaynana kavgalarından ev onun ve annesi ile karısı arasında kalan eşi içinde cehennem haline gelmiştir.

Artık bir şeyler yapmak gerektiğine inanan genç kız doğru babasının eski bir arkadaşı olan baharatçıya koşar ve derdini anlatır.Yaşlı adam ona bitkilerden yaptığı bir ekstre hazırlar ve bunu 3 ay boyunca her gün azar azar kaynanası için yaptığı yemeklerin içine koymasını söyler. Zehir az az verilecek böylece onu gelinin öldürdüğü belli olmayacaktır.

Yaşlı adam genç kıza kimsenin ve eşinin şüphelenmemesi için kaynanasına çok iyi davranmasını ona en güzel yemekleri yapmasını söyler.

Sevinç içinde eve dönen Li-li yaşlı adamın dediklerini aynen uygular.Her gün en güzel yemekleri yapıyor, kaynanasının tabağına azar azar zehiri damlatıyordu. Kimseler şüphelenmesin diye de ona çok iyi davranıyordu. Bir süre sonra kayınvalidesi de çok değişmişti ve ona kendi kızı gibi davranıyordu . Evde artık barış rüzgarları esiyordu. Genç kız kendisini ağır bir yük altında hissetti. Yaptıklarından pişman bir vaziyette baharatçı dükkanının yolunu tuttu ve yaşlı adama şu ana kadar kaynanasına verdiği zehirleri onun kanından temizleyecek bir iksir için yalvardı.Yaşlı kadının ölmesini artık istemiyordu.

YaÅŸlı adam yaÅŸlı gözlerle karşısında konuÅŸup duran LÄ°-li ye baktı ve kahkahalarla gülmeye baÅŸladı .”Sevgili Li-li dedi, sana verdiklerim sadece vitaminlerdi . Olsa olsa kayınvalideni sadece daha da güçlendirdin hepsi bundan ibaret. Gerçek zehir ise senin beyninde olandı. Sen ona iyi davrandıkça oda dağıldı ve yerini sevgiye bıraktı böylece siz gerçek bir ana kız oldunuz ” dedi.

Eski bir Çin atasözü şöyle der; Gül veren elde gül kokusu kalır.

Sevilen insan sevgisini insanlara veren insandır.           

Yorum yapılmamış

No comments yet.

Comments RSS TrackBack Identifier URI

Sorry, the comment form is closed at this time.